Dedikodu Bize İyi Geliyor Olabilir mi?

"Sana bomba bir dedikodum var" cümlesini duyup da meraktan kıpraşmayan yoktur. Peki dedikodu bizim için bir dayanışma yöntemi mi, yoksa basit bir "terapi" mi? Sınırı var mı? Sia Insight'la birlikte İstanbul, Ankara ve İzmir'den 322 kadına sorduk: Dedikoduyla ilişkiniz nasıl?

Birbirimizi hiç kandırmayalım, hepimiz dedikodu yapmayı severiz; doğamızda var çünkü! Hayır hayır, lafın gelişi söylemedim; Yuval Noah Harari bile Sapiens kitabında değiniyor; bir teoriye göre dilimiz, dedikodu yapma aracı olarak evrildi. Yani henüz evrimimizi tamamlamadan bile dedikodu, iş birliği yapmanın, çevre kurmanın ve hayatta kalmanın önemli bir aracıydı. Anlayacağınız dedikoduyu sevmek bizim bir suçumuz değilmiş! İçinizin rahatladığını düşünerek soralım: Zaman zaman "cadılaştırılan" dedikodu, hâlâ bu amaçlara hizmet etmiyor mu?

Cosmo kadınlarının 4’te 3’ü (yüzde 76), dedikodunun kadınlar arasında bir güven, eğlence ve destek mekanizması olduğuna inanıyor. Bu fikrin yaşla, kuşakla, jenerasyon farkıyla hiç ilgisi yok. 20’sindeki de böyle düşünüyor, 50’sindeki de; yani dedikodu ortak dilimiz.

Kadınların yüzde 84’ü de dedikodunun, başka kadınları korumak için bir araç olabileceğini düşünüyor. “O adamla çıkma, iyi şeyler duymadım” cümlesi çok net bir kamu hizmeti!

Çünkü stres atıyoruz, canım! Ankete katılanların yüzde 53’ü, dedikodunun stres atmalarına yardımcı olduğunu söylüyor. Bilgi paylaşımı, insanları daha iyi tanımak ve biraz da eğlenmek işin bonusu olarak ilk sebebi takip ediyor.

Kadınların yüzde 76’sı, başına gelen olaylar hakkında dedikodu yapmanın psikolojisine iyi geldiğini düşünüyor. Bu rahatlama yaşla birlikte daha da artarak yüzde 82’ye kadar çıkıyor. Kadınların yüzde 83’ü dedikoduyu, duygusal yük boşaltmak için bir araç olarak görüyor Carrie Bradshaw boşuna demedi: “Terapiye ihtiyacım yok, siz varsınız.” Evet, yakın arkadaşla dedikodu seansının bedava olduğunu inkâr edemeyiz ama naçizane tavsiyemiz: Terapistle dedikodu yapmayı da ihmal etmemek gerek.

Cosmo kadınlarının yüzde 75’i, “Dedikodu yapmadığını söyleyen erkekler külahıma anlatsın; bizden daha fazla yapıyorlar” diyor. Bu oran 18-24 yaş arası kadınlarda yüzde 86’ya kadar çıkıyor. “Dedikodu yapmak gibi olmasın ama” sadece araba ve futbol konuştukları kulağa pek de inandırıcı gelmiyordu zaten.

Kadınların yarısı, sevgilisi hakkında dedikodu yapmayı gayet normal buluyor.
Evli kadınlarda bu oran yüzde 55'e çıkıyor. Evlilik sadece iki kişilik bir yolculuk olarak çekilmiyor demek ki.

Dedikodunun içeriğine gelince... Kadınların yüzde 84’ü sevdikleri biri hakkında olumlu konuşuyor ama yüzde 66’sı “Bazen gömerim” diyor. Sevmiyorsak? Orada acımıyoruz; yüzde 81, sevmediği biri hakkında olumsuz dedikodu yaptığını söylemekten hiç de çekinmiyor!

Dedikodunun en keyifli hali ne zaman biliyor musunuz? Cosmo kadınlarına göre, yüzde 66 oranla, sevdiğimiz biri hakkında iyi şeyler söylediğimizde.
Kadın dayanışması da hemen ardından geliyor (yüzde 62). “Dedikodu hiçbir zaman iyi değildir” diyen yüzde 8’lik kesim ise henüz o güvenilir ‘the one’ını bulamamış olabilir, bizden söylemesi!

Cosmo kadınları, “Dedikodu yaparız ama etiği de elden bırakmayız” diyor.
Yüzde 80, dedikodunun yanlış bilgi yaydığında kötü olduğunu söylüyor. Başkalarının özel hayatına burnunu sokmak, manipüle etmek, yanlış kişiye anlatmak… Bunlar hep kırmızı çizgimiz. Yani dedikodunun da klasını yaparız.

Kadınların yüzde 72’si, dedikodu partneri olarak en yakın arkadaşını seçiyor.
Zaten hayat size aynı frekanstan konuştuğunuz bir yakın kadın arkadaş sunmuşsa, vakit kaybetmeden iki kokteyl siparişi edin ve fiskosunuza bakın!

Yakın arkadaştan sonra en iyi dedikodu partneri, annemiz veya kardeşimiz.
Sizin de gözünüzde gece yarısı yapılan mutfak muhabbetleri canlandı değil mi?
Sevgililer biraz aşağıda kalmış; yüzde 41 tercih ile üçüncü sırada geliyorlar.

Cosmo kadınlarının yüzde 78’i, “Dedikoduyu ancak güvenli biriyle yaparım” diyor. Çünkü dedikodunun ilk kuralı; o dedikodu hakkında konuşmamaktır!
Bir dakika bir dakika… Bu replik böyle değildi sanırım…

Yüzde 63 diyor ki: “En çok iş arkadaşlarım ya da patronum hakkında dedikodu yaparım.” Anlayacağınız ofis dedikodusu resmen bir yan hak konumunda.

Sonrasında sırayı ünlüler, arkadaşlar, sevgililer ve tabii ki tanımadığımız insanlar alıyor. En çok konuşulan başlıklar ise; arkadaşlar, iş hayatı, maaşlar ve tabii ki o meşhur date’ler. Seks dedikodusu mu? O biraz daha özel kaldı, oranlar düşük.

Dedikodu bazen sadece stres atma, bazen sosyalleşme, bazen de uyarı için var. Ama aslında o küçük fısıltılar, çok daha büyük şeylerin ipuçlarını taşıyor olabilir.

Kimin hakkında konuştuğumuz, nasıl konuştuğumuz ve başkalarının anlattıklarına nasıl tepki verdiğimiz — hepsi bir tür kişilik yansıması. Ve kabul edelim, bazen başkalarıyla ilgili söylediğimiz şeyler, aslında kendimizle ilgili düşündüğümüz şeyler olabiliyor.

Yani dedikodu biraz da “kendini tanıma ve bulma aracı” diyebilir miyiz, ne dersiniz?